ext 4

Obecnie bloki są numerowane za pomocą 32-bitowych liczb ze znakiem. Sterownik ext3 może zaadresować 2 gigabloki, co przy rozmiarze klastra wynoszącym 4 KB daje limit 8 TB. Przy przejściu na liczby bez znaku otrzymalibyśmy dwukrotny wzrost obsługiwanej wielkości woluminów czyli 16 TB. Nie jest to jednak rozwiązanie wystarczające. Są też inne ograniczenia. Np. sposób znajdowania bloków należących do danego pliku ogranicza maksymalny rozmiar pliku do 4 TB. Rozwiązaniem jest wykorzystanie adresowania 48-bitowego, które zwiększy limit obsługiwanych woluminów do 1024 PB czyli 1 EB (eksabajta).

Kod obsługujący ext4 pojawi się w drzewie źródeł Linuksa jako odgałęzienie ext3 i będzie się znajdować w /usr/src/linux/fs/ext4. Będzie oznaczony jako CONFIG_EXPERIMENTAL a pierwotnie widoczny pod nazwą ext3dev. Dla zachowania zgodności wstecz sterownik ext4 będzie potrafił montować ext3. Po 6 - 9 miesiącach, jeśli wszystko pójdzie dobrze, kod z fs/ext4 zostanie zarejestrowany jako obsługujący ext4. Następnie, w okolicach 12-ego do 18-ego miesiąca kod obsługujący ext4 zastąpi kod ext3.

ext2 wraz z jego wersją wpierającą tzw. księgowanie o nazwie ext3 to jeden z najpopularniejszych systemów plików dla Linuksa. Zawierają mechanizmy wykrywające uszkodzenia oraz zapobiegające większej fragmentacji woluminu.